Her hafta başı hayatın anlamsızlığı, değmezliği, boşa efor sarfedilen bir uğraş olduğu hakkında derin bir düşünce haline giriyordu.

İş yapmak istemiyor, gelen talepleri geri çeviriyor. Ben olmasam ne halt yerdiniz diye böbürlene böbürlene egosunu tatmin ediyordu.

İnsanların sadakatsizliği, yalancılığı, maskesi midesini bulandırıyor ve kusmak bile istemiyordu. Kusmaya bile değmediğini düşünüyordu. Havadan bulaşan virüsler gibiydi, tek doz 15 mg serum işini görecekti aslında.

Manik depresif bozukluğunun ne olduğunu anladığı halde, bu ruh halinden bir türlü kurtulamıyor, saatleri çevirdiği esrar buluşmalarında tüketiyordu.

Bir gün geçse, paranoyak düşünceler aynı rüyayı defalarca yavaşlatılmış görüyordu. Kendine yalanlar söylüyordu. Çok çalıştığını ama az para aldığını düşünüyordu.

Herşeyi sorgulayan bir eşle haftada bir “ben seni sıkıyomuyum” sendromlarına girip çıkıyorlardı. İntihara meyilli, hayata tutunduracak birisini bulamamış. Kendi kıskançlıklarıyla yoran bir kadın. Onu hala seviyor. Ama kolaylaştırmıyor. Uçuruma bir adım daha atıyor sayesinde. Onu buraya bağlayacak sebepleri yok ediyor birbir.

Kendi arzu ve isteklerini henüz gerçeklestirememiş olmanın ezikliğini yaşıyor daha da kötüsü yaşatıyordu. Bundandır belkide tüm kızgınlığı öfkesi.

Hep bir otello yazmak istemiş. Hep sanatın içinde olmak, var olmak. Ama becerememiş. Heves etmenin ötesine geçememiş. Hevesini insanlar kırdı gibi bir yalanda kulağa çok samimi gelmiyor. Çok kırılgan ve kaşları hep çatık, sert görünmeye çalışan. Sert sandılar hep. Sandık. Hepimiz.

Kabuğu sağlam, 52 yıl boyunca. Dün gözlerini kapadığın da. 51 yıl dedi. Kendini artık çok daha fazla başarısız hissediyordu ve neyden güç alacağını bilmiyordu. Daha önceleri kolay atlatırmış. Şimdi, şimdi farklıymış, Şimdi Tanrı ile iletişim kuramıyormuş. Duymadığını sanmıyor ama, herşey için O’na başvurmak ağırına gidiyordu.

Yazmak ta kimi zaman iyi gelirdi diyor bana, Şimdi oda kesmiyormuş. Sanki ölse herkese iyilik edicek gibi hissediyor. henüz yakışıklıyken gömülmek te ayrı bir onur bence.

http://www.gagori.com

#intihar #requiemforadream #benimgagoriköykülerim