Öyle bi’nesildi ki… Ziyan içinde.

ve öyle bi’nesil ki… Ziyan nedir bilmeden.

Kızılına sararmış yapraklar gibi

Fışkıracakken daha, soğuk alan,

daha dalındayken solan.

Hakiye boğuk, yeşile hasret…

Ki kendinden bi’sonrakini

hiçbir zaman tamamlamamış

ve tamamlaya-mayacak olan…

Bizler… Bizler mi? Bu iştahsız Komün işte.

Menfaatsız, maddiyâtsız, değer nedir bilmeyen

bu Gürûhla savaşı…

Şanalmak için sanala haps’,

Zindanlarında müebbet hükümlüler gibi.

Ne bi’kahır nede ölüm beklentisi…

Eski sosyetenin briyântinli kruvaze ceketlerine

iliştirilmiş kırmızı bir mendilden ibaret,

Abartılı “Hayatları(n)(m)ız”.

Kulaklarda; bir sadâ, hem boş hem nâhoş.

Durmadan radyoda çalan… [kabasaba]

Duyması kolay, anlaması ise zor

“Şimdinin” şarkıları,

ömrü kısa ve hevese mahkum duygularımız gibi

Farkettin mi?

Ağlayan kimse kalmadı [anne].

demirin yakan soğukluğu ise sahici

ve bir o kadar ürpetiyor içimizi…

http://www.gagori.com

#insanlık #maddiyat #maneviyat #özeleştiri #nesilfarkı #objektifimden #erciyes #becen #benimgagoriköykülerim